Prowadzę badania naukowe nad snami*. Notuję, szkicuję, maluję. Analizuję. Przez ich pryzmat obserwuję rzeczywistość. Czym jest sen?

Sen to mapa, instrukcja obsługi własnego losu i siebie wraz z występującymi w snach bohaterami, którzy stanowią część świadomości. 

Sen to druga połowa rzeczywistości, pole YIN. Obszar pozbawiony granic. Korytarz prowadzący do przebudzenia, inaczej: czarna dziura, która działa jak lupa z nieskończonym powiększeniem. Można więc wiele rzeczy zobaczyć. Czystość obrazu zależy jednak od czystości intencji, konkretnie: braku intencji.

Nic nie chcieć. Wtedy widać doskonale. Wielowymiarowy film z kosmosu, gdzie bohaterowie unoszą się w powietrzu, prowadzą telepatyczne rozmowy i tworzą przyszłość.

Noc jest tak samo prawdziwa, jak dzień. Tylko bardziej tajemnicza. 

---

* w przerwach wymyślam imiona kotom.

Mówisz o kawie
O dwóch filiżankach kawy
Trwających milisekundę
Tyle co sen. 

Znasz wiersze Walczaka?
Ja od Walczaka tylko ogórki. 
Probiotyk i witamina C. 
Na tym się skupiam
Żeby nie umrzeć. 

Ciebie ratuje ona. 
Metodą usta usta. 
Zbiera po tobie
Rozsypane pieniądze. 

Brzuch już mnie boli od tej kawy
Nie dość że naparstek
To jeszcze
Tak naprawdę 
Jej nie ma. 

Po wzorzystej wykładzinie sunie mały rowerek. Na końcu korytarza dziewczynki. Pytają:
– Gdzie jesteś?
– W labiryncie. 
– Pobawisz się z nami?
– Nie.
– Czemu?!
– Jesteście porąbane. 
– Chodź! – przekonują spod windy – chodź z nami się bawić, na bal. 

Porąb się sama. I spal. 

– Wiesz – szepcze Astronom – Indianie przechodzą dżunglę mając do dyspozycji jedynie swoje sny.
– Wiesz – szepcze Eleonora – to ode mnie.

Siedzimy z Mrówą w pokoju, nagle ktoś wchodzi, patrzymy: Einstein. My po sobie, aha, serio, ale nic. Cisza. Wtedy on wstaje i wychodzi. Po chwili wraca. Znów siada i siedzi bez słowa. 
Mówię do niego tak:
– Wiesz, kto tu przed chwilą był?
– Kto? – pyta zaskoczony. 
– Einstein.
– Ależ skąd! – protestuje Mrówa – To był Kandinsky.